Czy boli i przeszkadza, ze ona tam jest?

I tak i nie. Uczucia w tej kwestii moga sie kotlowac i zmieniac co chwila. Taka diabelska kolejka. Zjazd w dol na zlamanie karku a potem powoli w gore. To chyba najlepsze porownanie. Troche czasem boli ze ona tam z nim jest, choc nie az tak, bo wiem ze nie ma miedzy nimi bliskosci, przytulenia, nawet nie spia razem, bo jak ona sie rozwali na lozku to najcienszy chudzielec sie nie zmiesci wiec do bani z takim byciem razem jak na moj gust. Nie ma czego zazdroscic. Czasem jedza razem przy stole z nawyku, a i to czasem nie bo D nie objada sie tak jak ona. Nawet tv razem malo ogladaja bo D nie gustuje w mydlanych operach czy Big Brotherze. Ale inne rzeczy bola bardziej. Np.: to ze jada razem na zakupy, ze jada razem do rodziny i jedza po drodze w knajpie (bo ona okazji do zarcia nie przepusci), wkurza mnie jak mowi o sobie i zonie 'my', boli mnie z roznych powodow jak ja podwozi gdzies pod same drzwi bo nie przejdzie 50 metrow albo wiezie ja jak jakis taksowkarz do jednego durnego sklepu 20km dalej bo ona nie wie jak tam trafic i boi sie jezdzic autostrada. Cyrk normalnie. D jest traktowany jak chloptas na posylki  i wkurwia mnie ze mimo to nadal z nia jest. Nie z milosci, bo tego tam nie ma, ale bo tak jest latwiej. Albo tak mu sie wydaje. Wkurwia mnie ze jest z nia, a ona ma mentalnosc i zachowanie 15stolatki. Jej rozwoj sie zatrzymal na tym etapie. Itp. Kazda taka pierdola i szczegol to kolejna szpila. A wszystko razem boli czasem tak jakby mi ktos serce wyrywal golymi rekami. Wyc sie chce. Czasem mozna by stwierdzic ze D sobie ze mnie kpi. Z jednej strony jest z tym jednym wielkim nieporozumieniem twierdzac ze zmarnowal zycie i zachwyca sie mna i wciaz mowi jakie to szczescie go spotkalo, ze mnie poznal, a z drugiej nic w tym temacie nie zmienia, no, moze tylko troszke, i nadal daje soba pomiatac. Oczywiscie, to wszystko boli i wkurwia jednoczesnie.
Jak sobie z tym radze? Czasem sobie nie radze. Mam dola i nic mi sie nie chce, nic nie ma sensu, popadam w apatie, albo rycze. Czasem sama a czasem w rekaw D. Ale teraz chyba mam takie doly rzadziej niz kiedys. Chyba wypracowalam sobie jakies 'techniki' radzenia sobie z tym.

Po pierwsze, zawsze staram sie pamietac, ze rzeczy ktore mnie wkurwiaja to rzeczy ktore robili zawsze i jest to dla nich niejako 'normalne' i rutynowe. Gdyby mial w tych kwestiach cokolwiek zmieniac to wzbudzi jej podejrzenia, spowoduje dzikie awantury i dojdzie do ich rozstania z hukiem bo D poprostu eksploduje. Sa powody dla ktorych zadne z nas tego nie chce, o tym za chwile.

Po drugie, jak czuje ze nadciaga bol i dol i glowa zaczyna kombinowac, mowic: 'jak on tak moze?! W dupie ma jak ja sie czuje!' to  jak najszybciej staram sie przekierowac mysli na cos innego bo wiem ze to nieprawda. Czasem udaje sie to szybko i bez problemu, a czasem musze powalczyc. Zajecie sie czyms co pochlania mysli, wymaga koncentracji i pomaga. Czasem sie lapie na tym ze fajny program albo film w tv odwracaja uwage natychmiast. Trzeba tylko tego chciec.

Po trzecie, wybor mam prosty: albo jest jak jest, przezywam wspaniale chwile jakich w zyciu nie mialam razem z cierpieniem albo nie mam nic, a cierpienie i tak pozostanie. Wybor chyba jest prosty.

Po czwarte, pewni slynni mysliciele i mistrzowie duchowosci (slucham ich czasem na youtubie) maja fajne rady. Jedna z nich to: 'jesli czujesz dola i bol to znaczy ze sie koncentrujesz na tym co nie trzeba. Pozwalasz kontrolowac sie swoim myslom zamiast dac sie poniesc duszy. Tak naprawde nie chcesz sie tak czuc a jednak z zacieciem grzebiesz w tym co poglebia negatywne odczucia. Sytuacja jest jaka jest, nie da sie jej zmienic za pomoca abra kadabra. Jest jak jest, kulac to. Zamiast tracic energie na poglebianiu dola skieruj mysli na to przyjemne i ekscytujace. Niech uczucie zadowolenia, blogosci i szczescia bedzie Twoim kompasem. Idz tam gdzie odczuwasz te rzeczy. Jesli odczuwasz smutek, dola, bol i przybicie, idziesz w zlym kierunku. Zawroc. ' Myslalam o tym dlugo i gleboko. Ma sens i dziala najlepiej poki co.

Po czwarte, jak 1, 2 i 3 nie dzialaja to mowie o swoich odczuciach i emocjach D, rozmawiamy, tulimy sie i to przynosi ulge, pomaga, latwiej jest sie pozbierac.

Dlaczego D nie odejdzie od zony? Powodow jest wiele i jest to skomplikowane. Jednego z powodow nie chce ujawniac. Ale nie jest to najwazniejsze. Gdyby odszedl musialby sie wyprowadzic gdzies dosc daleko zeby zona dala mu spokoj i miala slaby zasieg, bo jest na tyle prosta i slabo rozwinieta, ze bedzie sie uciekac do brudnych gier i prymitywnych akcji. Autostrada przynajmniej nie pojedzie. Mieszkamy w malej wsi i bylby to niezly skandal. Wszystko to by oznaczalo ze ja tez sie musze wyprowadzic i dolaczyc do D. Sek w tym, ze mam syna ktory ma tu szkole i przyjaciol i dziadkow i musi miec kontakt z ojcem ktorego kocha bardzo. Nie moge go tego pozbawiac lub znacznie to ograniczyc. Poprostu nie moglabym spojrzec w lustro i spac spokojnie. A syn tez dalby mi za to w kosc i bylby niezle 'skrecony' po oderwaniu od tego co daje mu stabilizacje. Mysle ze nasz rozwod i wyprowadzka B mu wystarczy. Poza tym, jest w wieku gdzie nowy facet mamy to szok. Szczegolnie o 20 lat starszy. Szczegolnie gdy jest to facet ktorego syn i tak zna. B tez by mi stworzyl niezla jazde. Nic tak naprawde nie moglby zrobic ale byloby ostro. Nie wiem czym by to sie skonczylo. Takie rzeczy jak sprzedaz domu i warsztatu D to wiadoma sprawa. Czego sie nie robi, ale to tez nie jest spacer po lesie. Szczegolnie jak zona nie jest w stanie stanac na wysokosci zadania i zachowac sie z klasa. Nie jest w stanie stanac na zadnej wysokosci. Gdyby byla w stanie to pewnie nie byloby mnie i D. 
Gdybym byla sama sprawa bylaby prosta. Szukam miejsca gdzies daleko, D sie pakuje i jedziemy w cholere zaczynac zycie od nowa. Proste. Gdybym byla sama juz dawno uslyszalby: 'albo ja albo ona, zadzwon jak sie zdecydujesz, tylko szybko bo nie mam czasu'. Ale tak nie moge wiec tez nie moge wymagac by odszedl od niej, rzucil wszystkim co ma, po nic. Bo ja nie moge rzucic wszystkiego i D tego tez nie wymaga.
Mimo wszystkiego powyzszego D i tak kombinuje jakby tu uciec od tego marazmu. Ale nie nastapi to szybko. Nie zdziwilabym sie gdyby w koncu zostawil ja w cholere i osiadl na drugim koncu kraju, bo wlasnie sobie uzmyslawia ze to jedyne wyjscie, boi sie tylko glosno o tym mowic. Przyjdzie czas. Ja umiem czekac jesli trzeba.
Tak czy siak, nie ma latwej i oczywistej drogi. Poki co cieszymy sie tym co mamy i swiadomie czerpiemy pelnymi garsciami i dziekujemy losowi ze sie mamy. Nawet jesli to boli. Milosc wynagradza ten bol.

Czarna Kawa